Zmiany w umowie o pracę na czas określony w listopadzie 2018 r.
Ustawa z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015 poz. 1220), która weszła w życie w dniu 22 lutego 2016 r. wprowadziła istotne zmiany w zakresie zatrudniania pracowników na podstawie umowy na czas określony.
Przepisy obowiązujące przed nowelizacją nie zawierały ograniczeń co do czasu trwania umowy o pracę na czas określony. Kodeks pracy zawierał jedynie zapis stanowiący, iż trzecia umowa o pracę na czas określony z mocy prawa stawała się umową na czas nieokreślony, pod warunkiem, że przerwy pomiędzy następującymi po sobie umowami nie były dłuższe niż miesiąc. Zdarzały się jednak sytuacje, kiedy kolejną umowę na czas określony celowo podpisywano po upływie miesiąca, co dawało możliwość zawarcia większej ilości przedmiotowych umów z jednym pracownikiem. Nadto nie istniała regulacja dotycząca maksymalnego czasu na jaki mogła zostać zawarta każda z umów.
Ustawodawca dokonał zatem w kodeksie pracy zmian, mając na względzie stabilizację zatrudnienia oraz fakt, że celem umowy o pracę na czas określony nie jest długotrwałe zatrudnianie pracowników. Należy mieć na uwadze, że ustanowione limity mają zastosowanie wówczas, gdy zachodzi tożsamość pracodawcy oraz pracownika.
Po nowelizacji, zgodnie z treścią art. 251 § 1 kodeku pracy, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony oraz łączny okres zatrudnienia pracownika na podstawie umów o prace na czas określony, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.
Jednocześnie przewidziano, iż w sytuacji gdy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż 33 miesiące lub zawarto z pracownikiem więcej niż trzy umowy, uważa się, że pracownik, od dnia następującego po upływie 33 miesięcy bądź od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
Powyższe zasady zostały wyłączone jedynie w następujących przypadkach zawarcia umowy na czas określony:
a) zastępstwo innego pracownika,
b) wykonywanie prac o charakterze dorywczym lub sezonowym,
c) wykonywanie pracy przez okres kadencji,
d) gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny.
Obowiązujący obecnie limit 33 miesięcy należy liczyć od dnia wejścia w życie znowelizowanych przepisów tj. od 22 lutego 2016 r. Zasada ta stosowana jest także dla pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas określony, którą zawarto przed 22 lutego 2016 r. Do 33 miesięcy nie jest doliczany czas, który upłynął od dnia zawarcia umowy o pracę na czas określony do dnia 22 lutego 2016 r.
Pamiętać należy, że w wyniku zmiany przepisów, w sytuacji gdy zawarto umowę na czas określony najpóźniej w dniu 22 lutego 2016 r., a czas jej trwania jest dłuższy niż do dnia 21 listopada 2018 r., w dniu 22 listopada 2018 r. przekształci się w umowę o pracę na czas nieokreślony.
Dominika Szepke
aplikant radcowski
Skontaktuj się z nami:
☎ (+48) 61 307 19 19
☒ office@rpwe.pl